ولی دوست دارم بنویسم که حالمو خوب کرد هر چند از این خوشی موقت می‌ترسم. هر آهنگی که از سم اسمیت می‌شنیدم رو دوست داشتم. گوش‌هام خوب کار می‌کردند یا خود سم نمی‌دونم ولی سابقا اینطور نبود. داشتم دنبال سریال می‌گشتم. فهمیدم طولانی آدم فیلم دیدن نیستم. بدبختانه وابستگی رو دوست دارم. وابستگی و سرویس شدن پایانی‌اش رو شیفته‌ام. اینه که پناه بردم به موسیقی چون دیگه هیچ سریال میسیز میزل و امیلی داری سراغ ندارم. دنبال عشق و غم و زیاد جنون می‌گردم و کلی شکست و سرخوردگی.