امروز یکم بیشتر از همیشه دلم حمایت می خواست. حداقلِ حداقلِ حداقلش اینکه منو برسونی، و برگردی دنبالم! همین کلی کلی بهم روحیه می داد… ولی مثل همیشه باید تنها برم و برگردم… و ادای آدمای قوی رو دربیارم. و با نادونی و نفهمی و حرف های نیش دار و احمقانه ی آدما قلبم بشکنه و دوباره سر پا بشم. اگه بودی فقط بودنت برای آرامش و روحیه دادنت بهم کافی بود…