دوست صمیمیم که ۸ ساله با هم دوستیم نامزد کرد://

اینقد دوسش دارم که تو گوشیم سالی مک براید سیوش کردم

هم خوشحالم هم ناراحت

خوشحال چون میبینم داره سر و سامون میگیره و از تنهایی در میاد و پسره ام آدم خوبیه

ناراحت چون میدونم خواسته دلش یچیز دیگس و قلبا راضی نیس

البته یجورایی برا خودمم ناراحتم چون وقتی ازدواج کنه دیگه خیلی کمتر میبینمش

بالاخره درگیر زندگی خودش میشه دیگه

ولی جدی چه زود بزرگ شدیم هممون

من هنوز تو دورانی که میشستم فیتیله میدیدم گیر کردم:/