به تناسخ اعتقاد دارم چون فکر میکنم هدف بزرگی پشت این خلقت عظیمه..هرچند گاهی مثل این روزا که خاکستری و سرده دوست دارم همه چی پوچ و بیهوده باشه تا مجبور نباشم خودمو از ته چاه ناامیدی بکشم بالا..اینکه آدم قبل ورودش به زندگی زمینیش تمام شرایط و امکاناتش تو این دنیارو میبینه و قاطعانه تصمیم میگیره این زندگی رو انتخاب کنه فقط و فقط میتونه یک دلیل داشته باشه..اینکه ما واقعا و پشت پرده ی این زندگی موجود نیرومند و باشکوهی هستیم..فکر میکنیم از پس همه ی چالشها برمیایم..و مثل اینکه موقع انتخاب زندگیمون پشتمون حسابی به کسی،نیرویی،قدرتی گرمه..امروز عمیقا ته قلبم بارها خواستم اون نیروی پشتیبان قدرتمند،اون انرژی عظیم نورانی رو ملاقات کنم…ولی فکر میکنم اتصالی ک باید از سمت من برقرار بشه مشکل داره…و من امیدی بهش ندارم.