۱۱۴_نه نههه
مودم یه جوری شده که فقد حوصله ی آدمای خاصی رو دارم
به جز خانواده م و ی چند نفری دیگه،بقیه وقتی میبینمشون یا
نوتیف پیامشونو میبینم ، یه اخم گنده میشینه رو صورتم
قبلنا این مهارت رو داشتم که ی جوری با آدما رفتار کنم،متوجه حس درونیم نشن
ولی جدیدا دوس دارم فقد بگم: تو رو خدا نزدیک نشو ، انرژی منفی ت منو اذیت میکنه
+۸ و نیم بیدار میشم فردا ، فلسفه میخونم واس آزمون بعدی،جلسه قبل اقتصاد رو مرور میکنم ،۱۱ میرم کلاس ، ۱ برمیگردم ، تا ۳:۳۰ میخونم و تامام
فکر کنم فردا باید کارتونی که چند روزه دانلودش کردم و تو گالریم داره خاک میخوره رو هم ببینم
و در اخر:
ندانمت که چه گویم تو هر دو چشم منی
که بی وجود شریفت جهان نمی بینم
خلاصه ک ، آلله گولی اولان وقت یارادیب:)